Aslı Işıksal, "Dilsiz Dünya"

Kimin gökyüzü?

Hepimiz gökyüzüne bakabiliriz ama hangimiz aynı gökyüzünün altında bambaşka hayatların olduğunu gerçekten görebiliriz? Başkasının gökyüzünü de kendi gökyüzümüz gibi benimseyebilir miyiz? Doğu’nun gökyüzünün Batı’nınkinden farklılaştırıldığını ya da biri artarken diğerinin azaldığını görebiliyor muyuz? Güney’in bulutları aynı mıydı Kuzey’in bulutlarıyla bir zamanlar? Sadece başımızı kaldırdığımızda hissedebilir miydik, yoksa mutlaka yağmur yağması, kar tanelerinin ya da rüzgarın yüzümüze dokunması mı gerekirdi?

Hiçbirimizin baktığı gökyüzünün aynı olmadığını hissetmemizi sağlıyor Aslı Işıksal “Dilsiz Dünya”da. Sadece kendi gökyüzünü değil, diğerinin gökyüzünü de görmeye ve anlamaya çağırıyor. Her bulut, her rüzgâr, her yıldız, her yağmur öncesi, her evren bir diğerine açılıyor. Birinin gökyüzündeki bulut, üzerindeki çivilerle ağırlaşırken diğerinin gökyüzünde, el yapımı incecik bir kağıdın hafifliğiyle süzülüyor. Bir tarafta, seramik bir blokta katılaşan rüzgar, masmavi ve yemyeşil bir gökyüzüne hapsolurken diğer tarafta küçücük bir bulut, koskoca bir buluta meydan okuyor.

Kısacası, bütün sınırlardan muaf ama özgürleşememiş; bütün ağırlıklardan kurtulmuş ama hafifleyememiş milyonlarca gökyüzünün birleştiği ve kimsenin, diğerinin gökyüzünü bilmediği bir dünya Aslı’nın bize sunduğu , dilsiz bir dünya.